کد مطلب:90358 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:141

«عن ابی عبدالله علیه السلام ینبغی للمومن ان یكون فیه ثمان خصال: وقور عندالهزاهز، صبور عند البلاء، شكور عندالرخاء، قانع بما رزقه الله، لا یظلم الاعداء و لا یتحامل الاصدقاء، بدنه منه فی تعب و الناس منه فی راحه.» امام صادق علیه السلام فرمود: در هر مومن، این خصال هشتگانه لازم است، به این معنا كه این خصال، حدود و مشخصات این فرد مومن را عینیت می بخشد.

1. ثابت قدم و استوار، در فتنه، آشوب و آشفتگی ها كه مردم را به جنبش و حركت درآورد.

2. صبور و با استقامت، در آزمایشها، خواه نعمت و خواه شدت باشد.

3. شكرگزار در فراخی زندگی.

4. به آنچه كه خداوند، برای او مقدر نموده قانع باشد و حرص و آز، دامنگیر او نشود.

5. به هیچ كس، ظلم روا ندارد، حتی به دشمنان.

6. به خاطر دوستی، شانه را زیر بار گناه نكشد، به این معنا كه به خاطر دوستی گناهی مرتكب نشود.

مثلا اگر علیه دوستش از او گواهی خواهند، آن را كتمان ننماید، زیرا ادای شهادت، واجب و ترك آن گناه است.

7. بدن را به زحمت و سختی بكشد، یعنی به خود مشغول باشد و روز قیامت را به نظر آورد.

8. و مردم از او در آسایش باشند

[صفحه 297]

هشام بن حكم (ابومحمد) متكلم، موجه ناصر و شخصیت بزرگ شیعی و مورد احترام عموم بود. وی در كوفه متولد شد و در واسط زندگی را آغاز نمود و در بغداد به تجارت پرداخت، سپس در آخر عمر، به كوفه انتقال یافت و در قصر وضاح ساكن گردید. وی با طائفه ی كنده هم پیمان بود. در سال 179 و یا 199 قمری، در زمان حكومت هارون الرشید، در كوفه از دنیا رفت و امام رضا علیه السلام بر او رحمت فرستاد.

صفحه 297.